دعاهای روایت شده در مفاتیح و دگر کتب دعا تا چه حد معتبر و اسلامی می باشند؟

 در زمینه ی ملاک دعای درست و خالص از نظر خدا و قرآن کریم پیش ازین توضیحات لازم را داده ایم گفتیم که دعا زمانی مورد قبول خداوند قرار می گیرد  که خالصانه و فقط  از خدا و به درگاه خدا باشد و اشخاصی دیگر را در دعا کردن با نام خدا یاد نکنیم و  حاجات خود را بجز از خدا از کسی نخواهیم چون خدا می فرماید : و همراه خدا احدی را به دعا نخوانید و در سوره ی حمد نیز می خوانیم : فقط تو را می پرستیم و فقط از تو یاری می جوییم . چون دین مورد قبول خدا در  قرآن دین خالص آلهی است و این با صراحت در قرآن نیز ذکر شده پس دعا نیز باید کاملا و فقط  خالصانه  با نام  و برای خدا باشد نه احدی دیگر یکی از دلایلی که بسیاری از دعاهای مردم اجابت نمی شود همین شرک در عبادت و دعا کردن است پس دعاهایی مثل یا خدا به حق فلان امام و یا پیامبر یا حضرت عباس فلان حاجت مرا برآورده گردان کلا از نظر خدا شرک آمیز و باطل است و نه تنها برآورده نمی شود بلکه باعث خشم خدا و نزول بلا هم می شود چون از نظر خدا شرک تنها گناهی است که بخشودنی نیست .اگر بخواهید طرز صحیح دعای خالصانه را یاد بگیرید قرآن را با معنی تحت الفظی با دقت بخوانید   و ببینید که هر کدام از انبیا و اولیای الهی چگونه دعا می کردند آیا در دعا غیر از خدا و نامهای او کسی یا چیز دیگر می خواندند.؟ مسلما خیر پس طریق صحیح دعا کردن نیز همین دعای خالصانه فقط با نامهای نیکوی خدا و یاری و حاجت خواستن فقط از خداست نه کسی دیگر . بر این اساس اگر دعاهای مفاتیح و دیگر کتب دیگر را مطالعه کنید خواهید دید که بسیاری از آنها دعاهای غیر توحیدی و شرک آلود است چون در آنها در کنار نام خدا نام اولیای او در دعا بسیار استفاده شده که تماما شرک آمیز و باطل است . آما دعاهایی نیز در آن دیده می شوند که بسیار ناب و توحیدی هستند  مثل دعای خالص و توحیدی کمیل که چون گوهری در میان این دعاهای  شرک آمیز می درخشند مثلا این به اصطلاح دعای توسل بسیار شرک آمیز و و غیر توحیدی است چون در کنار نام خدا برای حاجات از نام امامان نیز استفاده می شود بر این اساس  خود ما می توانیم بر اساس این ملاک قرآنی که بیان کردیم دعاهای خالص و توحیدی را از دعاهای شرک آمیز تشخیص دهیم و از خواندن دعاهای شرک آمیز کاملا توبه و پرهیز کنیم در این صورت می توانیم بگوییم در حال عبادت خالصانه ی خدا هستیم .

بت سازی و عناوین و القاب بی اساس بدعتی زشت در جامعه ی اسلامی

یکی از آفات و عادات زشت در جامعه ی کنونی اسلامی بدعت زشت و بی اساس بت سازی از شخصیت‌های پوشالی می باشد . در حقیقت یکی از اهداف دین اسلام در آغاز این بوده که تمام بت ها را نابود کند و فقط توحید و خداپرستی را در جهان حاکم کند . برخی به اشتباه خیال می کنند دین اسلام تنها برای شکستن بتهای سنگی   ظهور کرد در حالی که اصلا اینگونه نیست . هدف این دین الهی شکستن و نابودی تمام بتهای چوبی و غیر چوبی چون بتهای انسانی و جلوگیری از شخص و شخصیت پرستی و انسان پرستی در  مقابل خداپرستی بوده و هست . این انسان پرستی و شخص پرستی در جامعه ی آن روز حجاز به این صورت بود که مردم شیوخ و ثروتمندان و اربابان خود را تقریبا مانند بت قبول داشتند   و از آنها اطاعت بی قید شرط داشتند  و مثلا اگر شیخ و بزرگ قبیله دستور آدم کشی و جنگ ناحق با قبیله ی مجاور می داد تمام افراد قبیله بدون فکر در مورد درست  و یا غلط بودن  آن دستور آن را حتما اجرا می کردند ودر حقیقت در کنار پرستش بتهای سنگی بتهای انسانی نیز چون شیوخ و بزرگان خود را می پرستیدند . این اشرافیت بت گونه در  مکه به شدت رایج بود و اشراف و ثروتمندان قریش هر کاری دلشان می خواست انجام می دادند و افراد زیر دست و غلامان و کنیزان باید انجام می دادند وگرنه شدیدا مجازات و حتی کشته می شدند بطوری که مشهور است ابوجهل شتران یک عرب صحرا نشین را که به مکه آمده بود را خرید و از روی قلدری و هوی و هوس پول آن را با نداد و پیامبر اسلام اورا مجبور کرد پول شتران آن مرد را بدهد برای اینکه این اشراف برای مردم نوعی حالت بت را پیدا کرده بودند و خود را چند پله بالاتر از ادمهای دیگر می دانستند . این وضعیت شخص پرستی و بتهای انسانی در ایران آن روز  بسیار شدت بیشتری داشت و مردم شاهنشاه را تقریبا چون بت بزرگ و اعوان و انصار و کارگزاران اورا چون بت های کوچکتر قبول کرده بودند و یک جامعه ی طبقاتی تبعیض آمیز و ظالمانه در ایران شکل گرفته بود که طبقه ی زیر دست چون کشاورزان و پیشه وران حق بالا آمدن به طبقه ی بالاتر حتی با نشان دادن لیاقت بسیار نداشتند و حتی این طبقه حق سوادآموزی و یادگیری خواندن و نوشتن نیز نداشتند. دین اسلام درست برای از بین بردن این بتهای انسانی و از بین بردن شخص و شخصیت پرستی ظهور پیدا کرد. تا جامعه را تبدیل به یک جامعه ی بدون طبقه ی توحیدی کند که مردم فقط یک ارباب و صاحب اختیار داشته باشند و او نیز پروردگار جهانیان می باشد . و الیته هم هدف از پرستش و قبول بندگی خدا چون اربابان و بتهای دیگ  بردگی نیست بلکه ابن بندگی عین رهایی و آزادی از تمام محدودیت‌ها و هوی و هوسهای  جسمانی و رسیدن به آزادی واقعی و در نهایت کمال و رشد شخصیت انسانی است . در این نوع بندگی انسان احساس آزادی و رهایی بیشتری می کند . پیامبر اسلام با گفتار و کردار خود نیز تا می توانست سعی می کرد این عادت زشت شخص پرستی و بتهای انسانی را از جامعه ریشه کن کند و بارها می فرمود : تمام انسان‌ها مانند دندانه های شانه در پیشگاه خدا مساوی هستند و نه عرب بر عجم و نه عجم بر عرب و نه سفیدبر سیاه و نه سیاه بر سفید هیچ برتری خاصی ندارد و هر کس پرهیزگارتر است نزد خدا مقام بالاتری دارد حتی این روش پیامبر بعد از فتح مکه اشراف قریش را نیز با وجود اینکه مسلمان شده بودند عصبانی کرده بود و زمانی که پیامبر به بلال آن سیاه حبشی فرمود به بالای کعبه برود و اذان بگوید : ( پیامبر مخصوصا این کار را در مقابل اشراف قریش انجام داد) بسیاری از آنها زیر لب زبان به اعتراض گشودند ولی البته جرات اعتراض آشکار را نداشتند چون بلال را شایسته ی بالا رفتن از دیوار کعبه نمی دانستند. بهر هر حال پیامبر اسلام ابن روند شکستن بتهای انسانی را در قبال همسایگان حجاز چون ایران نیز شروع کرد و در نامه ی تاریخی خود  به خسروپرویز شاه ایران  با آیه ی قرآن  تصریح کرد  که ای اهل کتاب بیایید جز خدارا نپرستیم و برخی از ما برخی دیگر را  غیر از خدا ارباب خود قرار ندهیم . یعنی درست پیامبر اسلام بر نقطه ضعف جامعه ی ایرانی در آن زمان یعنی شاه پرستی و انسان پرستی در مقابل خدا پرستی انگشت گذاشت و شاید علت اصلی این که خسرو پرویز  دعوت اورا نپذیرفت و به قولی نامه ی اورا پاره کرد همین بود که پیامبر قصد داشت به خسرو پرویز توصیه کند که این بساط بت های انسانی را از کشور خویش جمع کند و مسلما شخص مستبدی مانند شاه ایران نمی توانست این کار را قبول کند چون می ترسید پایه های سلطنتش با این روش در بین مردم متزلزل گردد . بهر حال با ظهور اسلام تا مدتی بساط شخص پرستی و پرستیدن بتهای انسانی جمع گردید و حتی سه خلیفه ی قبل از امام علی ع نیز شدیدا با شخص پرستی مبارزه می کردند .

بطوریکه معروف است که  فرزند یکی از کارگزاران عمر خلیفه ی دوم در مصر به یکی از مردم پایین دست ظلم کرده بود و با او بدرفتاری کرده بود آن شخص به مدینه نزد عمر آمد و از دست کارگزار او شکایت کرد عمر بلافاصله آن کارگزار و پسر اورا را احضار کرد و در حضور جمع و در جلو چشم پدرش اورا را شلاق زد و به مرد مصری گفت اگر پدرش نیز به تو ظلم کرده همین کار را با وی می کنم که مرد مصری شکایتی از پدرش نداشت . در این حال عمر رو به جمع حضار کرد و گفت : که چگونه مردم را به بردگی می گیرید  ؟ و حال آنکه خداوند آنها را آزاد آفریده است . در زمان خلافت امام علی نیز این مبارزه با شخص پرستی ادامه داشت   و هرگاه امام علی ع برای سرکشی به شهر های اطراف می رفت و مردم آنجا برای استقبال  و  یا بدرقه به دور او جمل می شدند آنها را ازین  کار شدیدا نهی می کرد تا از خود برای آنها بت نسازد و حتی کسانی را که مانند عبدالله بن سبا در مقام او غلو می دند و صفات الهی به او نسبت می دادند شدیدا ازین کار نهی و گاه تنبیه می کرد .  به هر حال این روند تا زمان امام حسن مجتبی  ع نیز ادامه داشت ولی با به قدرت رسیدن بنی امیه و بعد بنی عباس این دو خاندان نه تنها با شخصیت پرستی مبارزه نکردند بلکه آن را نیز در بین مردم رواج دادند و به معنی واقعی از خود بت ساختند . خلافت را تبدیل به پادشاهی موروثی کردند و در بت سازی از اشخاص از پادشاهان ایرانی قبل از  اسلام نیز جلوتر افتادند . این روند بت سازی ادامه پیدا کرد  تا کم کم این بت سازی از اشخاص در میان روحانیون مذهبی و کسانی که   به دروغ خود را جانشین برحق پیامبر و امامان از اهل بیت می دانستند نیز رواج پیدا کرد حتی این روند در میان سادات و ذریه ی پیامبر ص در قرون اخیر نیز  رواج پیدا کرد  و آنها واژه ی سید  را به معنای آقای مردم و شخصی که از مردم عادی بالاتر است و حق اربابی و سروری دارد نیز بکار بردند در حالی که این روند  درست مخالف با روح توحیدی اسلام می باشد که فقط خداوند را ولی و ارباب واقعی مردم می داند نه هیچ کس دیگر را و اگر  هم توصیه به ولی بودن و دوستی خاندان پیامبر می کند به جهت هدایتگری آنهاست  نه نوعی نوعی برتری به صرف انسان بودن است چون به هر حال آنها نیز انسان هستند و خداوند بین بندگانش فرق و تبعیضی قائل نیست و اهل بیت را نه برای اربابی و برتری بر مردم بلکه برای هدایت آنها برگزیده است. یکی از روش‌های بسیار موثر و در عین حال زشت برای بت سازی از اشخاص در عصر  معاصر در بین روحانیون و گاه غیر روحانیون دادن القاب و عناوین بی اساس و عریض و طویل چون آیت الله  یعنی نشانه ی خدا و حجت الاسلام و المسلمین و ثقه الاسلام و ....میباشد که خود این القاب و عناوین تاثیر  بسیار زیادی در بت سازی از اشخاص در جامعه دارد که اصلا اساسی هم ندارد مثلا شما بر چه اساسی به  یک آخوند گاه  بی سواد که صرفا عمامه ای  دارد و ریش و پشمی و چند حدیث خوانده آیت الله یعنی نشانه ی خدا میگویید . آیا دلیلی از قرآن و سنت و کلام اهل بیت در این مورد دارید ؟ خود پیامبر و امامان با آن مقام بلند معنوی هیچگاه چنین القابی به خود نمی دادند که شما می دهید پیامبر  به امام علی فقط علی می گفت و او نیز با پیامبر  فقط پسر عمو یا  در نهایت رسول الله می گفت که البته  رسول الله نیز به این دلیل می گفت که در قرآن خطاب به پیامبر امده بود ولی حالا شما نگاه کنید به القابی که آقایان آخوند به خود می دهند و تعارفاتی که برای یکدیگر تکه پاره می کنند .  و تصاویر انها را درست مانند بت در سردر هر اداره  و مرکز عمومی   حتی بالای دستشویی نصب می کنند  مثلا مردم دلخوش شدند که شاه را از سلطنت خلع و فراری دادند و تصویر اورا از بالای ادارات پایین آورده و پاره کردند ولی دوباره تصاویر بتهای جدید را به جای او بر دیوار نصب کردند . خب با این وضع انقلاب شما چه خاصیتی داشت؟ یک بت را شکستید و دهها بت جایگزین او کردید.  من شخصا  از میان تمام آیت الله هایی که هر روز از رسانه ها می شنوم   فقط آیت الله بودن شتر را قبول دارم و نه هیچ کس دیگر را چون واقعا در خلقتش نشانه هایی از خدا دیده می شود . ولی وقتی به این آیت الله های دروغین نگاه می کنم فقط آیت و نشانه ی حضور شیطان را می بینم . چون تمام کارهای آنها حقیقتا شیطانی و برای سو استفاده کردن از دین برای منافع و جیب و  شکم و پایین شکم خویش می باشد از تحریف خمس گرفته تا سو استفاده از صیغه و سو  استفاده از دین برای کسب قدرت سیاسی و سواری بر مردم .کجای اینها می تواند نشانه ی خدا  باشد؟ وقاحت هم واقعا حدی دارد! بطوری که در جامعه ی کنونی در حال حاضر  به خصوص خاورمیانه ی مسلمان بتهای انسانی  بسیاری  مانند قارچ سر برآورده اند و غیر  از روحانیون این جریان و بدعت بت سازی به دیگر اقشار هم چون نظامیان ، ورزشکاران ، هنرمندان و ....

نیز رواج پیدا کرده  بطوری که ما واژه ی خان و یا عالیجناب را گاهی در مورد ستارگان ورزشی و سینما و موسیقی  نیز می شنویم . این نوع القاب  جز بت سازی در جامعه چه معنایی می تواند داشته باشد‌ . اکنون در  کشور ما هر امام جمعه ی  دزد و فرزند دزدتر ازاو یک بت ' هر فرمانده ی رانت خوار سپاهی یک بت ' هر نماینده ی مجلس   بی خاصیتی بک بت. هر کارگردان سینمای وابسته به حکومت  که فیلم‌های بی محتوا و بند تنبونی درست می کند یک بت. هر بازیکن فوتبالی که دو گل به تیم مالدیو زده یک بت ' هر سلبریتی  به هنر و بی جنبه ای یک بت هر خواننده ی جلفی  که آبروی موسیقی را برده یک بت ....تبدیل شده و مردم نیز در  فلاکت و فقر و بدبختی در حال پرستش  ابن بتهای پوشالی و انسانی  می باشد و  آیا ابراهیمی پیدا می شود که این بتهای پوشالی را همه در هم شکند و حتی به بت بزرگ نیز رحم نکند.؟!!!

دوستی اهل بیت ع از نظر قرآن و تحریف در آن

یکی از حقایقی که در قرآن و کلام نبوی بر آن تاکید شد ه  و  ایادی شیطانی در آن انحراف و بدعت بسیار بوجود  آورده اند مسئله  ی دوستی اهل بیت با خاندان پیامبر اسلام ص می باشد . حقیقت دوستی اهل بیت رو هیچ مسلمانی نمی تواند انکار  کند و چون مهدویت ریشه در کلام خدا دارد آنجا که می فرماید: (ای پیامبر) به مردم بگو که من از شما( برای ابلاغ رسالت) هیچ مزد و پاداشی نمی خواهم مگر دوستی خاندانم . و در جایی دیگر این دوستی را نیز به نفع مؤمنان می داند و می فرماید : و این دوستی اهل بیتم نیز برای کسانی است که بخواهند به سوی خدای خود راهی پیدا کنند( هدایت شوند) . چون اهل بیت پیامبر نقش هدایتگری برای مؤمنان دارند و در  این مورد قرآن کریم می فرماید: ( مومنان) با ستاره هدایت می شوند    و اهل بیت تفسیر کرده اند که مقصود از ستاره یا ستارگان در قرآن  امامان هدایتگر از اهل بیت پیامبر می باشند.   همچنانکه خود ما هم در زندگی عادی  و روزمره به افراد برجسته مثلا در زمینه ی هنری  و ورزشی تعبیر به ستاره می کنیم و می گوییم فلان ستاره ی سینما و یا فلانی ستاره ی فوتبال برزیل است . به هر حال اهل بیت پیامبر اسلام نیز چون در کمالات معنوی بسیار برجسته بوده و هستند خداوند از آنها تعبیر به ستاره کرده است .  در حقیقت اهل بیت پیامبر  ارواح راهنما در دین الهی هستند برای درک  نقش ارواح راهنما باید به یک اصل روان شناسی و توضیح کامل آن در عصر حاضر اشاره شود . این اصل ' اصل تله پاتی  یا ارتباط فکری و روحی بین انسانهاست که از کشفیات روان شناسی یکی دو قرن اخیر است . بر اساس این اصل دو انسان‌ها می توانند از فاصله ی زمانی و مکانی دور باهم ارتباط فکری و روحی داشته باشند . یعنی همینکه که فردی یک نفر را چه آن فرد زنده باشد یا مرده . یاد می کند روح و فکرش همان لحظه با فرد مخاطب بلافاصله ارتباط برقرار می کند و آن شخص در هر زمان و مکانی ولو بسیار دور باشد. نیز در آن لحظه ناخودآگاه به یاد طرف یادکننده ی او می افتاد در حقیقت در این حال امواج فکری و روحی آن دو با یاد کردن هم در همان لحظه باهم برخورد می کنند و به یاد هم می افتند  . این اصل روان شناسی را در زندگی روزمره هم می توانیم  درک کنیم  مثلا گاهی ناخودآگاه به یاد کسی می افتیم و بلافاصله در همان   روز شخص به خانه ی ما می آید   علت این امر آن است که اونیز قبل از  آمدن به خانه ما به یاد ما می افتد و روح ما این یاد اورا همزمان حس می کند  و مانیز ناخودآگاه به یاد او می افتیم. این اصل روان شناسی در نماز و عبادت هم اتفاق می افتد و وقتی کسی در نماز خداوند را با کلماتی یاد می کند امواج روحی فرد نماز خوان با عالم خداوندی و ذات الهی در ارتباط می شود و همین امر باعث می شود خداوند نیز در همان حال انسان را یاد کند و همین ارتباط روح انسان با مبدا هستی و عالم خداوندی روح اورا تکامل می بخشد و   پاک می کند . ازین جهت خداوند می فرماید: اذکرونی اذکرکم  ...مرا یاد کنید تا من نیز شما را یاد کنم  و  یا می فرماید: مرا بخوانند...  شاید رشد و تکامل پیدا کند.. به هر حال این اصل روان شناسی در مورد دوستی و ارتباط با اهل بیت و هدایتگری آنها نیز صدق می کند به این ترتیب که وقتی کسی اهل بیت را دوست بدارد ناخودآگاه به یاد آنها می افتد و به آنها سلام می کند . در این حال امواج فکری و روحی آنها به اهل بیت پیامبر مرتبط می شوند و آنها نیز به یاد مؤمنان می افتند و ارتباط روحی شکل می گیرد ولی این فقط یک ارتباط روحی و فکری ساده نیست بلکه اهل بیت ع چون ارواح راهنما در مراتب هستی می باشند در این ارتباط روحی حقایقی از معارف الهی و قرآنی را به روح مومنین الهام می کنند و آنها را در فهم درست معانی آیات قرآن و معارف الهی کمک و راهنمایی می  کنند . و از گمراهی آنها در مراحل حساس زندگی جلوگیری می کنند و راه هدایت را به آنان نشان می دهند  در حقیقت اهل بیت مانند قرآن کریم نقش هدایتگری را با اذن  الهی دارند و ازین جهت پیامبر ص می فرمایند : من دو چیز گرانبها میان شما باقی می گذارم مادام که به این دو تمسک جویید و چنگ زنید هیچگاه گمراه نمی شوید .قرآن کلام خدا و اهل بیتم.  گمراهی اکثر فرقه های اسلامی در حال حاضر  ازین جهت است که برخی فقط به کتاب خدا برای هدایت تمسک می جویند و به اهل بیت توجهی ندارند و برخی فقط به اهل بیت توجه و تمسک  دارند و یا شیوه ی صحیح تمسک به اهل بیت را نمی دانند و به کتاب خدا و فهم حقایق آن بی توجه هستند و ازین جهت هر دو فرقه گمراه می شوند . گمراهی شیعیان در ندانستن تمسک صحیح به اهل بیت ع این است که غالبا دوستی صحیح اهل بیت را نمی دانند و این دوستی را با شرک به خدا آمیخته اند .

و در مورد مقام اهل بیت غلو می کنند و صفات الهی را به آنها نسبت می دهند که نوعی شرک است و حتی امام علی این اهل غلو  مانند عبدالله  بن سبا  را شدیدا مجازات می کرد. و یا مثلا برخلاف کلام خدا بجای اینکه فقط به درگاه خدا دعا کنند و حاجات خود را فقط از خدا بخواهند در دعا اهل بیت را مورد خطاب قرار می دهند و حاجات خود را از آنها می خواهند . قبور آنها را مانند مسجد می سازند و برای دعا و عبادت و طلب حاجات به جای رفتن به مسجد به این قبور و یا  مهدیه ها و حسینیه ها مراجعه می کنند . و این یعنی شرک آشکار.  چون خدا می فرماید : و آن المساجد لله و لاتدعوا  مع الله آخرا. ..و مساجد مخصوص خداست پس با وجود خدا احدی را نخوانید . و  در آیه ای دیگر می فرماید: آن کسانی را که به جای خدا می خوانید بندگانی مکرم نزد خدا هستند  و در آخرت از اینکه آنها را به جای خدا دعا می کردید از شما بیزاری می جویند و می گویند ما از دعای شما غافل و بی خبر بودیم . به هر حال دوستی اهل بیت یک ارتباط قلبی و  روحی می باشد و هیچ ربطی به این امور شرک آمیز ندارد . که باید این روند شرک آمیز در  میان مؤمنان و بخصوص شیعیان اصلاح شود. در  میان اهل سنت نیز اینکه می گویند کتاب خدا برای ما کافی است است یک انحراف  بزرگ است چون فهم حقایق کتاب  خدا بدون دوستی و ارتباط روحی با اهل بیت امکان ندارد . نتیجه ی این طرز تفکر  آن است که مثلا از معنی جهاد در قرآن یک فهم غلط و انحرافی صورت می گیرد و آن را به غلط به معنی ترور و آدم کشی و تکفیر تفسیر می کنند و گروه‌های جنایتکار تکفیری چون داعش ایجاد می کنند . به هر حال تا مسلمین مفهوم صحیح سخن پیامبر ص را از تمسک صحیح توامان به قرآن و اهل بیت ع را درک نکنند این انحرافات و گمراهی ها ادامه پیدا می کند مگر اینکه به شناخت  صحیح  مهدی موعود عج دست پیدا کنند و او مؤمنان را در این راه  هدایت کند      . سلام بر کسی که پیرو هدایت شود.