مداخلات قدرتهای دجال در خاورمیانه

حتما این روزها تحولات خاورمیانه و بخصوص تحولات سیاسی در سوریه را دنبال کردیده اید . برخی به این تحولات سوریه بسیار خوشبین و برخی نیز بدبین می باشند . اما در واقعیت چرا هم باید به این تحولات خوشبین بود و از جهتی بدبین و نگران آینده ی مردم ستمدیده در این کشور ؟ ازین جهت باید خوشبین بود که اکثریت مردم و گروههای سیاسی متعادل در این کشور هنوز خود را در  تعیین سرنوشت  خویش موثر می دانند و درا ین مورد مجاهده می کنند و این جواب کامل به روشنفکرنمایاننی است که فقط مردم خاورمیانه را متهم می کنند که مثلا مثل کشورهای توسعه یافته ی غربی در جهت اصلاحات سیاسی کشور خود اقدامی نمی کنند و خود در ایجاد این فلاکتها در کشور خود مقصرند . در جواب این مقلدان شبه روشنفکر غربی باید گفت که در بیش از صد سال گذشته مردم کشورهایی چون ایران ،افعانستان ،عراق و سوریه و البته مصر کم در راه توسعه ی سیاسی و و علمی و اقتصادی و فرهنگی خویش تلاش ننمودند ، شاهد مدعا نیز مجاهدات مردم ایران در انقلاب مشروطه بود که در نوع خویش حرکتی بسیار پیشرو بود که توانستند تا حد زیادی دیکتاتوری ستمشاهی را درایران به نفع مردم محدود کنند در حالی که در بسیاری از نقاط دیگر دنیا از جمله همین غرب، کشورهایی در چنگال دیکتاتوری های سلطنتی اسیر بودند در کشورهای چون عراق و سوریه و به خصوص مصر نیز مردم  و نخبگان متعهد سیاسی در این مورد مجاهدات بسیاری انجام دادند ولی افسوس به دلایلی که بعدا  توصیح داده می شود در رسیدن به ارمانهای خویش که همان توسعه ی سیاسی و حاکمیت نخبگان بود ناکام ماندند .  و می بینیم که در ایران چگونه مشروطه را به انحراف کشاندند و کشور دچار دبکتاتوری رصاخانی شد و  مصر نیز کم و بیش  با کودتاهای نظامی و فعالیتهای احزاب افراطی به ظاهر مذهبی وابسته به انگلیس چون اخوان المسلمین از توسعه ی سیاسی و به تبع ان پیشرفت علمی و اقتصادی  بازماند. و اما آیا براستی فقط مردم این این کشورها به زعم برخی،  در فلاکت خویش و انحطاط کشور مقصر بودند و نه هیج عامل  دیگر؟ در پاسخ باید گفت در مورد مقصر بودن مردم باید گفت هم بله و هم خیر . به چه دلیل و علت ، به این دلیل که مردم در راه  رهایی خویش از دیکتاتوری و استبداد و توسعه ی کشور تلاش و مجاهده ی بسیار نمودند اما نه با ذهن و فکر روشن . بخاطر اینکه مردم برای اینکه بتوانند به حق خویش در تعیین سرنوشت خود برسند در مرحله ای نخست باید حق را بشناستد و وقتی حق را شناختند صاحبان حق و افرادی که صلاحیت اداره ی جامعه و حاکمیت را دارند خواهند شناخت و انها را در راس اداره کشور قرار می دهند و وقتی حق را درست تشخیص ندهند افراد حق مدار واقعی را نیز تشخیص نمی دهند و افرادی را به قدرت می رسانند که یا مستبد هستند و یا مزدور بیگانه و نوکر دجال جهانی. و به این صورت این دور باطل در نسلهای بعدی نیز تکرار می شود  و با اینکه با مجاهدت و تحمل مشقات بسیار انقلابی را به پیروزی می رسانند ولی از روی جهالت به مزدوران بیگانه و دجال رای می دهند و انها را به قدرت می رسانند و قدرت باطل انها را با فداکاری و بذل جان و مال خویش  تقویت و ابقا می کنند . نمونه ی کامل این جریان در بیش از صد سال پیش انقلاب مشروطه و یا نهضت ملی شدن صنعت نفت و نیز به اصطلاح انقلاب ۵۷ بود که مردم از روی جهالت باعث شدند که در انقلاب مشروطه نخبگان واقعی و بانیان واقعی مشروطه چون ستار خان و باقرخان و ...از راس قدرت حذف شوند و مزدوران وابسته به ببگانه به قدرت برسند و بعدا نیز ازاد مردانی چون مدرس و میرزاده ی عشقی و فرخی یزدی ...حذف شوند و دیکتاتوری مزدور و و ابسته به انگلیس چون رضا شاه به قدرت برسد  . در  نهضت ملی شدن صنعت نفت نیز  بعدها مصدق خانه نشین می شود و مشاور صالح و متعهد او دکتر حسین فاطمی اعدام شود و مزدورانی به قدرت برسند که نفت را تقریبا مجانی پیشکش شرکت های بیگانه می کنند و در انقلاب ۵۷ نیز این تراژدی بار دیگر تکرار شود و در اوایل دهه ی ۶۰ با یک کودتای خزنده و البته خونین نخبگان فرهنگی و سیاس متعهدی چون مرحوم طالقانی  و مطهری و چمران  حذف شوند و مزدورانی تعلیم دیده ی سرویس های جاسوسی شرق وغرب( انگلیس و شوروی سابق)به قدرت برسند  اگر مردم ایران در دوره ی پس از مشروطه     سواد سیاسی و دینی  و ذهن روشنتری داشتند هرگز اجازه نمی دانند که مزدوران دجال چون رضا شاه و بعدها در انقلاب ۵۷ نخاله های دیگر به قدرت برسند پس مجاهده ی بدون روشن بینی و آگاهی پشیزی نمی ارزد و برای مردم و کشور مفید نخواهد بود . همین عدم روش بینی و حق بینی مردم است که فریاد امام علی ع را از اعماق تاریخ بلند می کند که" مردم باید اول حق را بشناسند تا حق مداران واقعی را تشخیص دهند "  و اگر حق را نشناسند بدون اینکه خود بخواهند معاویه ها و یزیدیان را همواره در هر زمانی به قدرت می رسانند و علی ها و حسین ها همیشه تنها می مانند و در این راه

قربانی می شوند. برای همین در تحولات سوریه اگر چه باید خوشبین بود در عین حال نیز باید نگران و مواظب بود دوباره دجال جهانی مزدوران خویش را بر سرنوشت مردم حاکم نکند . هرچند نمی توان در این مورد چندان نیز امیدوار بود چرا که تا مردم مسلمان خاورمیانه و البته تمام دنیا منجی واقعی و امام و رهبر مصلحان را نشناسند و اورا برای حاکمیت یاری نرسانند بعید است دجال جهانی اجازه دهد که مصلحان و نخبگان واقعی در کشوری کوچک چون سوریه به قدرت برسند. چون با کنال تاسف چنانکه پیش ازین نیز بیان کردیم سرویس های دجال در تمام نقاط دنیاو از جمله خاورمیانه ی مسلمان بسیار هوشیار و حساب شده عمل می کنند تا حاکمیت به صالحان و نخبگان حقیقی حتی در منطقه ی  محدود و کوجکی مانند سوریه نرسد .   سلام بر کسی که پیرو هدایت شود